tg-me.com/pmacademy/19576
Last Update:
ذهن‌آگاهی، با وجود فوایدش، محدودیت‌هایی هم دارد. ذهن آگاه ما تنها می‌تواند مقدار محدودی از اطلاعات را به‌صورت همزمان پردازش کند، در حالی که ذهن ناخودآگاه توانایی بسیار بیشتری در تحلیل اطلاعات دارد. حتی عمل ساده‌ای مانند خواندن، هزاران فرآیند را درگیر می‌کند که اغلب آن‌ها خارج از آگاهی ما هستند. اگر می‌خواستیم همه‌ی این فعالیت‌ها را آگاهانه کنترل کنیم، کارایی‌مان به شدت کاهش می‌یافت.
به همین دلیل، ذهن‌آگاهی زیاد می‌تواند روند انجام کارها را کند کند. ذهن شما درگیر تجزیه‌وتحلیل مداوم اطلاعات می‌شود و باعث می‌شود هر کار کوچکی با دقت و وسواس انجام گیرد. اگرچه ذهن‌آگاهی در برخی فعالیت‌ها مفید است، اما همیشه بهترین راهکار نیست—به‌ویژه در زمینه‌های خلاقیت و تصمیم‌گیری سریع.
در مقابل، «ذهن‌نا‌آگاهی» یا رها کردن آگاهی مداوم، دو مزیت عمده دارد: تقویت تصمیم‌گیری شهودی و ایجاد فضای بیشتر برای خلاقیت. در یک مطالعه، روانشناسان زمانی که به جای تمرکز، با جدول کلمات متقاطع حواس‌شان پرت شد، پنج برابر ارزیابی‌های دقیق‌تری انجام دادند—زیرا ذهن ناخودآگاهشان بهتر عمل کرده بود.
حتماً برایتان پیش آمده که ساعتی روی یک مشکل کار کرده‌اید و ناگهان هنگام دوش گرفتن، راه‌حل به ذهنتان رسیده است. این همان قدرت ناخودآگاه است که ترکیب‌هایی از اطلاعات می‌سازد که ذهن آگاه قادر به ساخت آن‌ها نیست.
نتیجه‌گیری: گاهی لازم است تحلیل و آگاهی بیش از حد را کنار بگذاریم و اجازه دهیم ذهن ناخودآگاه، مسیر را پیدا کند. همان‌طور که یودا می‌گوید: «سعی نکن؛ فقط انجام بده.»
